چهره برتر قرآنی سال ۹۳، یکی از ویژگی‌های جلسات خویش را آموزش سبک‌های مختلف به نوجوانان دانست و گفت: در جلسات قرآن سطح کشور کمتر به قاریان نوجوان سبک‌های مختلف آموزش داده می‌شود درحالیکه برخی از افراد توانایی قرائت به همه سبک‌ها را دارند.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، سیدعبدالرضا معینی متولد 1342 از مشهد است که تحت تعلیمات پدرش از دوران کودکی با قرآن آشنا و با راهنمائی های وی با بزرگان علم قرائت آشنا شد.
سیدعبدالرضا معینی در محضر اساتید همچون مرحوم سیدحسن حافظیان، محمدعلی اوحدی، محمدکاظم محمدزاده و هاشم روغنی در مشهد و مرحوم سرهنگ حسن بیگلری، بیوک اصل محمدی و همچنین ابراهیم پورفرزیب(مولائی) کسب فیض کرده است.
این استاد قرآن دو جلسه قرآن را در مشهد با حضور نوجوان و جوانان به سبک قاریان مصری همچون عبدالباسط محمدعبدالصمد، راغب مصطفی غلوش، مصطفی اسماعیل، شحات محمد انور و محمدصدیق منشاوی اداره می کند.
استاد سید عبدالرضا معینی، چهره برتر قرآنی سال 93 در نشست «ضیافتی در محضر استاد» که 18 فروردین‌ماه در ایکنای خراسان رضوی برگزار شد، ورود خویش در مسیر قرآن را موهبت الهی دانست و گفت: پدر و مادرم در سال 48 مشرف به حج شدند، حج‌هایی که در آن زمان حدود دو و سه ماه طول می‌کشید، از این سفر زیارتی یک صفحه گرامافون که استودیویی است را برای من سوغاتی آوردند که سوره‌های لیل، علق، توحید، فلق، ناس و حمد و در قالب دستگاه رست با صوت زیبای عبدالباسط در این صفحه ضبط شده بود.
وی مشوق خویش در مسیر قرآن‌آموزی را پدرش که استاد شیمی دانشگاه فردوسی بود، عنوان و اظهار کرد: شش ساله که بودم، پدرم سوره‌های کوچک از جزء 30 قرآن کریم را کلمه کلمه به من یاد می‌داد؛ پس از دو، سه ماه که از شروع این فراگیری گذشته بود، در راه منزل مان که در کوهسنگی بود یک پرچم تلاوت قرآن کریم متوسلان به حضرت علی‌بن ابی‌طالب(ع) را دیدم.
این حافظ کل قرآن با اشاره به اینکه در نخستین روز حضور در این جلسه سوره ناس را برای استاد مرحوم کاشف که مدیریت این جلسه را برعهده داشت، تلاوت کردم، ابراز کرد: این جلسه سیار بود و هر جلسه منزل یک نفر از اعضاء برگزار می شد که متأسفانه آدرس جلسه بعد را متوجه نشدم و به مدت دو ماه از این جلسه محروم شده اما یکی از روزها مجدد این جلسه در همان منزلی که برای اولین بار شرکت کردم برگزار شد و در آنجا آدرس جلسه آینده را یادداشت کردم تا بتوانم در جلسات استاد کاشف حضور یابم.
معینی از علاقه خود به حضور در جلسات قرآن سخن گفت و ابراز کرد: در زمستان‌ها به سختی خودم را به جلسات می رساندم و در راه چندین بار به زمین می‌خوردم تا به جلسه می‌رسیدم ولی با عشق و علاقه در این جلسات شرکت می کردم تا بتوانم قرآن را فراگیرم.
وی ادامه داد: 12 ساله بودم که استاد کاشف دعوت حق را لبیک گفت و من چون قرآنم خوب شده بود، هر وقت به آن جلسه وارد می‌شدم جلسه به من سپرده می‌شد و این امر سبب شد تا از همان سنین نوجوانی به تدریس قرآن علاقه پیدا کنم.
این قاری قرآن از تشرف به همراه پدرش به حرم رضوی در سال 56 سخن گفت و ابراز کرد: در این تشرفات متوجه شدم، یک جلسه در دارالحفاظ مسجد گوهرشاد توسط استاد مرحوم سیدحسین حافظیان برگزار می شود که قانون این جلسه حضور الزامی از ابتدا تا انتهای آن بود که حدود دو ساعت طول می کشید، طی صحبتی با پدرم مبنی بر اینکه قبل از پایان جلسه نمی توانم خارج شوم، پدرم گفت تا پایان وقت جلسه قرآن در حرم می ماند و این گونه شد که من در جلسات استاد مرحوم حافظیان نیز حضور یافتم.
وی با اشاره به اینکه در زمان طاغوت قاریان و اساتید اندک بودند، اضافه کرد: در این جلسه با سبک های قاریان مصری آشنا شدم بنابراین به مرحوم حافظیان گفتم من چه سبکی را بخوانم، ایشان پیشنهاد داد که سبک عبدالباسط را تمرین داشته باشم و این امر موجب شد تا برای تهیه نوار عبدالباسط به سرای سنگ تراش‌ها در نزدیکی حرم مطهر امام رضا(ع) بروم.
این حافظ کل قرآن ادامه داد: در این سرا یک موتوری، جعبه‌ای همراه با نوارهای مذهبی داشت که نوار مربوط به سوره حشر عبدالباسط را از آنجا تهیه کردم، این نوار را گوش کرده اما نمی‌دانستم اسم دستگاهی که این سوره خوانده شده، چیست تا اینکه در سال 56 مرحوم استاد محمدعلی اوحدی به دارالحفاظ حرم آمد و با او آشنا شدم.
معینی با بیان اینکه نوارهای قاریان مصری را مرحوم اوحدی به ایران آورد، عنوان کرد: قاریان قدیم به سبک قاریان مصری ایراد می‌گرفتند که این سبک ها غنا است و چون شناختی نداشتند تعصب نشان می دادند اما من به دلیل زیبا بودن سبک عبدالباسط، رابطه نزدیک تری با مرحوم اوحدی پیدا کردم زیرا این استاد به گونه ای قرآن را قرائت می کردند که کسی نمی توانست تشخیص دهد عبدالباسط می‌خواند یا مرحوم اوحدی.
وی با بیان اینکه از مرحوم اوحدی به جلسات قرآن محله‌مان در ماه رمضان دعوت کردم و این رابطه ها باعث شد من تجربه های زیادی از مرحوم اوحدی در بحث فنی قرآن کسب کنم، عنوان کرد: مرحوم اوحدی کسی بود که وقتی راغب مصطفی غلوش به ایران آمد، سراغ این استاد از من گرفت که این امر نشان می دهد چقدر استاد اوحدی بین قاریان مصری شناخته شده است ولی متأسفانه در ایران کسی او را نمی شناخت.
وی یکی از دلایل سوق پیداکردن خویش به سمت حفظ قرآن را تشویق‌های مرحوم اوحدی دانست و بیان کرد: استاد اوحدی به مدت 40 الی 50 دقیقه در حسینیه خیاط‌ها و حرم مطهر رضوی قرآن را بدون هیچ اشتباهی از حفظ تلاوت می کردند، سپس با تشویق های محمدکاظم محمدزاده وارد وادی حفظ قرآن شده و در دوران سربازی شب‌ها قبل از خواب شروع به تمرین می‌کردم تا موفق به حفظ کل قرآن شدم.
این قاری قرآن از تلاوت خویش در پالایشگاه شهید هاشمی نژاد سرخس سخن گفت و اظهار کرد: پس از تلاوت، رئیس امور اداری این پالایشگاه مشخصاتم را گرفت؛ بعد از سربازی نزد استاد محمدکاظم محمدزاده مشغول به کار عینک‌سازی شدم و این حرفه را کامل یاد گرفتم تا اینکه پس از دو ماه از پالایشگاه به سراغم آمدند و با تحویل مدارک در این پالایشگاه مشغول به کار شدم.
معینی به اردوی تربیت معلم قرآن در سال 68 اشاره و بیان کرد: در این اردو به همراه حمید هروی و مجید افخم‌الشعراء از اساتید برتر در این اردو حضور پیدا کرده و بیشترین نمره را به دست آوردم لذا این اردوی تربیت معلم، زمینه آموزش و تدریس من را فراهم کرد به گونه ای که تاکنون خروجی جلساتم 80 نفر بوده است.
وی یکی از ویژگی های جلسات خویش را آموزش سبک های مختلف دانست و عنوان کرد: در جلسات قرآن سطح کشور کمتر به قاریان نوجوان سبک های مختلف آموزش داده می شود در حالی که برخی از افراد توانایی قرائت به همه سبک‌ها را دارند که امید رمضانی و حمید صفدری از جمله این افراد هستند.
این استاد قرآن با اشاره به رفاقت خویش با استاد راغب مصطفی غلوش از سال 68 تاکنون ابراز کرد: سالی که در ابوظبی امارات به مدت شش روز جلسه قرآن داشتم از وزیر اوقاف آنجا درخواست کردم تا راغب غلوش را به جلسات من دعوت کند و این وزیر، ماشینی از سفارت به دنبال این استاد فرستاد و استاد غلوش به همراه احمد فرحال، خطیب نابینای مصری، منشاوی و عبدالباسط به جلسات من آمدند.
معینی به خاطره دیگری از استاد راغب غلوش پرداخت و ادامه داد: در یکی از کشورها در حضور راغب غلوش به تلاوت قرآن پرداختم این استاد وقتی تلاوت من تمام شد و از بالای منبر پائین آمدم، بسیار تشویقم کرد، رئیس دفتر سفیر ایران در آن زمان وقتی دید از یک ایرانی اینگونه تجلیل می‌کنند، گفت این تقدیر را برای ما بنویسید، کاغذ سفارت ایران را به آنها دادند، راغب غلوش و قبّانی با خط خودشان نظرشان را در مورد من نوشتند و این نظرات ترجمه شد که دست خط آنها را به همراه ترجمه سفارت دارم.
معینی با اشاره به اینکه تنها پسر خانواده است، بیان کرد: چون پدرم 60 سال سن داشت و تک پسر خانواده شرایط معافیت از سربازی را داشتم و به من گفته بودند که برای معافیت می‌توانم پدرت را به عنوان دلیلی برای معافیت با ویلچر، عصا و کلاه شاپور ببرم ولی جایگاه استادی پدرم برایم ارزشمند بود و نمی‌خواستم با این کار بی‌حرمتی به پدرم شود لذا به سربازی رفتم و این تصمیم و احترام به پدرم زمینه کاری و استخدامی من را در پالایشگاه شهید هاشمی‌نژاد سرخس فراهم کرد.
وی به حضور خود در جنگ هشت ساله دفاع مقدس به مدت 9 ماه و در دو عملیات اشاره و بیان کرد: چون آنجا رادیو نبود و رادیو نیز آنتن نداشت، قرآن و اذان را به صورت زنده در آنجا تلاوت می‌کردم؛ اواخر جنگ برنامه‌های قرآنی در قالب کارهای فرهنگی انجام می‌شد ولی نه در قرارگاه بلکه در پشت جبهه.
استاد معینی در خصوص ویژگی جلسات قدیم سخن گفت و عنوان کرد: جلسات قدیم را بیشتر می‌پسندم، دلیلش این است که رقابت‌ها کاذب نبود، افراد دنبال مطرح شدند نبودند و قاریان دنبال تلاوت‌های ریالی نبودند، همچنین جلسات قدیم بی‌تکلف بوده و قاریان افکار ساده و سالم داشتند در حقیقت در قرآن خواندن با خدا معامله می‌کردند اما امروزه قاریان نوجوان هنوز وارد عرصه قرآن‌آموزی نشده از مسابقات و جوایز آن سوال می‌کنند یعنی هدف افراد از فراگیری قرآن مادی است.
وی با اشاره به آیه 20 سوره عنکبوت «قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا…، بگو در زمین بگردید و بنگرید…»، اظهار کرد: از تمام آیات قرآن می‌توان درس زندگی گرفت که در این آیه به درس گرفتن از سفرهای تبلیغی اشاره دارد؛ بر این اساس وقتی در سفرهایمان با قاریان مصری درارتباط هستیم باید غیر از توجه فنی به قرائت آنها درس‌های اخلاقی را از آنها فراگیریم، به عنوان نمونه برخی از این قاریان حتی هنگام تلاوت قرآن مقید هستند که کفش‌هایشان را نیز در بیاورند.