مترجم قرآن و پژوهشگر ادبیات فارسی درباره تأثیرپذیری شاعران ایران از قرآن کریم گفت: قرآن تأثیر شگرف و بی‌نظیری بر ساختار و محتوای ادبیات عرفانی خصوصاً شاعران سبک عراقی دارد و حتی ابیات شاهنامه نیز بر پایه کلام وحی سروده شده‌اند.
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم قرآن کریم و پژوهشگر ادبی کشورمان در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) عنوان کرد: قرآن کریم به عنوان کتاب آسمانی و عالی‌ترین متن الهی ما قابل قیاس با هیچ یک از کتاب‌ها نیست و تأثیری بی‌نظیر بر ادبیات عرفانی ما دارد.
این پژوهشگر و قرآن‌پژوه افزود: در نگاه اول برخی آثار سبک خراسانی از جمله شاهنامه، چندان تأثیری از آیات و روایات قرآنی ندارند، ولی با کنکاش در ابیات شیوای شاهنامه با اشارات فراوان فردوسی به آیات قرآن کریم روبه‌رو می‌شویم.
وی با بیان اینکه قرآن کریم تاثیر بی‌بدیلی بر آثار سبک خراسانی از جمله آثار فردوسی، رودکی و سنایی دارد، گفت: با رسیدن به قرن هفتم و هشتم هجری و گذر از سبک خراسانی به عراقی، ردپای آیات قرآن کریم در اشعار شاعران بزرگ فارسی نمایان‌تر می‌شود و در آثار عطار، سعدی، مولانا و حافظ به اوج می‌رسد.
غزلسرایی حافظ تحت تاثیر قرآن
خرمشاهی ادامه داد: کتاب‌ها و رساله‌های انبوهی درباره تاثیر آیات و تفاسیر قرآن بر اشعار حافظ نوشته شده است که نشان می‌دهد انس حافظ با قرآن کریم و تاثیر قرآن از جهات گوناگون بر وی امری مسلم است.
وی همچنین توضیح داد: ساختار غزل‌های حافظ بیش از آن که متأثر از سنت غزلسرایی فارسی باشد، تحت تاثیر آیات قرآن است. ضمن اینکه بسیاری از معانی بلند ابیات حافظ نیز معانی قرآنی دارند. همچنین تاثیر قرآن کریم بر آثار سعدی نیز قابل توجه و غیر قابل انکار است و می‌توان چندین کتاب درباره آن تالیف کرد.